Długotrwale stosowana insulina pomaga naśladować pracę trzustki i utrzymuje jej działanie przez 24 godziny. Insulina długo działająca (przedłużona) jest analogiem insuliny, który jest stabilnie uwalniany do krwi i którego działanie może trwać dłużej niż 24 godziny.
Często stosuje się ją rano lub przed snem jako insulinę bazową, która pomaga kontrolować poziom cukru w ciągu dnia.
Insulina wytwarzana jest w komórkach beta trzustki. W cukrzycy typu 2 organizm może utracić zdolność do wytwarzania insuliny, a jeśli insulina jest wytwarzana, organizm nie może jej właściwie wykorzystać (insulinooporność). Różne rodzaje insulinoterapii, takie jak insulina długo działająca, pomagają organizmowi uzyskać insulinę potrzebną do optymalnej kontroli glikemii.
Działanie pozostałych rodzajów insulin, ultrakrótkiej i krótkiej, rozpoczyna się natychmiast po podaniu. Poziom ich maksymalnej aktywności osiągany jest w ciągu jednej do dwóch godzin, po czym efekt mija i organizm potrzebuje kolejnego zastrzyku. Insuliny krótkie i ultrakrótkie mają za zadanie błyskawicznie obniżać poziom cukru: podaje się je bezpośrednio po posiłku, gdy tylko duże dawki glukozy zaczną przedostawać się do krwioobiegu. Działanie obu leków trwa nie dłużej niż 4-8 godzin.
W odróżnieniu od insuliny krótkodziałającej podstawą leczenia jest insulina długodziałająca. Podaje się go rano lub wieczorem, aby jak najdokładniej symulować pracę trzustki. W zależności od rodzaju leku czas działania może sięgać 28 godzin: leki o średnim czasie trwania (działają około 15 godzin) i leki o bardzo długim działaniu (do 30 godzin). Ponadto charakter przebiegu choroby może przedłużyć lub wręcz przeciwnie, opóźnić działanie leku.
Dawkowanie i miejsce wstrzyknięcia są ważne dla kontrolowania poziomu cukru we krwi. Lekarz ustalając dawkę insuliny dla pacjenta, bierze pod uwagę przedział czasu, po którym następuje szczytowe działanie leku. Kolejną cechą stosowania insuliny długo działającej jest miejsce wstrzyknięcia. W odróżnieniu od leków krótko działających, które wstrzykuje się w brzuch lub ramię, insulinę o przedłużonym działaniu umieszcza się w udo – pozwala to uzyskać efekt stopniowego wchłaniania leku do organizmu.
Istnieje kilka rodzajów insuliny długo działającej, takich jak Levevmir i Basaglar. Większość z nich jest mętna, a ich szczytowa aktywność występuje po 7 godzinach od wstrzyknięcia i podaje się je dwa razy dziennie. Inne leki (na przykład Tresiba) podaje się raz dziennie. Różnica między nimi polega na czasie działania, okresie wchłaniania i wyglądzie leków. Zatem Tresiba działa dłużej niż Levevmir, nie ma piku wchłaniania, a także, w przeciwieństwie do Levevmira, lek jest przezroczysty, bez osadu.
Konsultacja lekarska pomoże w doborze leczenia i najwłaściwszych leków dla konkretnego pacjenta. Specjalista wybierze insulinę podstawową o średnim lub przedłużonym działaniu i poda nazwy najlepszych leków.
Lekarze nie zalecają samodzielnego wybierania insuliny przedłużonej.
