Naukowcy z Kopenhagi odkryli, że przestrzeganie diety niskowęglowodanowej obniża całkowity poziom insuliny o 22%.
Utrzymanie prawidłowego stanu zdrowia w cukrzycy typu 2 zależy przede wszystkim nie od leków, ale od prawidłowego odżywiania i zmian w stylu życia
— dobrze znane stwierdzenie, które zespół badaczy z Uniwersytetu w Kopenhadze podjął się udowodnić.
Zastąpienie makaronu, chleba i ziemniaków produktami bogatymi w białko (mięso, jajka) może znacznie poprawić poziom cukru we krwi u osób chorych na cukrzycę typu 2 – twierdzą.
Aby potwierdzić swoją hipotezę, naukowcy zebrali 16 osób chorych na cukrzycę typu 2 w wieku od 43 do 70 lat (średnia wieku – 65 lat). Następnie uczestników podzielono na 2 grupy i jedną z nich przeniesiono na dietę wysokowęglowodanową, a drugą na dietę niskowęglowodanową. Ponadto dla czystości eksperymentu naukowcy zrezygnowali ze stosowania leków obniżających poziom cukru (na przykład metforminy) w obu grupach.
Zgodnie z wynikami badania, druga grupa osób zmniejszyła spożycie energii uzyskanej z węglowodanów z 29% do 16% i zwiększyła spożycie energii uzyskanej z białek z 31% do 54%.
Pomimo mniejszej ilości energii „węglowodanowej”, badani nie odczuwali braku pożywienia. Wręcz przeciwnie, podali, że dieta niskowęglowodanowa pomogła kontrolować głód między posiłkami i ograniczyć podjadanie.
Wyniki badania uzupełniają coraz większą liczbę dowodów wskazujących, jak dieta niskowęglowodanowa może poprawić ogólne samopoczucie osób chorych na cukrzycę typu 2.
Zatem naukowcy z Kopenhagi odkryli, że u osób stosujących dietę wysokobiałkową zmniejszono poposiłkową glikemię o 18%, a także całkowitą insulinę o 22% w porównaniu z osobami stosującymi dietę wysokowęglowodanową.
Odkryli również, że poziom dwóch innych hormonów biorących udział w metabolizmie – glukozozależnego polipeptydu insulinotropowego i peptydu glukagonopodobnego 1 – wzrósł odpowiednio o 35% i 17%.
Naukowcy twierdzą, że potrzeba więcej pracy, aby zbadać wpływ stosowania diety wysokobiałkowej na cukrzycę przez dłuższy okres czasu.
Wyniki opublikowano w czasopiśmie Nature Medicine.
